Tijdens de eerste jaren van ons huwelijk woonden we in de Rooseveltstraat in Egmond aan Zee, dicht bij de duinen en hadden we een zwart-witte hond die Wolf heette.

Een heel trouwe, lieve en eigenwijze hond. Een hond die je ook rustig bij kleine kinderen kon laten, het was echt een heel betrouwbaar beest.

Buiten spelen

Op een dag waren Robert en Marjolein buiten aan het spelen, ik denk dat Robert een jaar of 3 was en Marjolein dus 2. Samen elk op een loopscooter, zo'n plastic apparaat waar je op kon zitten en je jezelf dan met je benen kon voortbewegen.

Aukje was druk bezig met het huishouden en had niet zo snel in de gaten dat ze verdwenen waren. Op een gegeven moment misten we ze toch en zijn we gaan zoeken waar ze zaten.

Zoeken

Lopend de buurt door en op de fiets, ze waren en bleven onvindbaar, we begonnen ons aardig ongerust te maken. Tot op een gegeven moment iemand ons vroeg of wij een zwart-witte hond hadden.

Ja zeiden we, hoezo?

Nou, verderop, bij het begin van het pad de duinen in waren twee kleintjes aan het spelen, helemaal alleen. Ze hadden geprobeerd de kinderen te benaderen, maar er was een zwart-witte hond bij, die dat verhinderde...

Het pad was ongeveer 500 meter bij ons huis vandaan en liep vanaf de straat omlaag de duinen in. Ons ondernemende tweetal was daar naar toe gegaan omdat je daar lekker met je loopscooter naar beneden kon racen! Daarna weer omhoog lopen en weer opnieuw en zo waren ze al een tijdje aan het spelen.

Zorgzaam

Nu was Wolf een heel zorgzame hond en die was met ze meegegaan. Al die tijd was hij dichtbij ze gebleven, hij liet ze niet uit het oog. Maar tegelijkertijd deed hij er ook alles aan om ze te beschermen tegen vreemden!

Toen we ze ophaalden begreep ons ondernemend stelletje niet wat ze fout hadden gedaan, Wolf was toch bij ze?