In ons leven hebben we al aardig wat auto's versleten, alles bij elkaar zijn we aan de 14e auto bezig, 12 van onszelf en 2 van mijn werkgever.

Het waren achtereenvolgens: VW Kever model 1958, VW Kever model 1957, Sunbeam Rapier Cabriolet, Simca 1100 Special, Simca 1308GT, Simca 1307GLS, (Mitsubishi Lancer Station, Mitsubishi Galant Station), VW Passat TD, Peugeot 505, Peugeot 205 automaat, Peugeot 309, Peugeot 306, Peugeot 406, Peugeot 308 en een 308SW.

NORMAAL?

In de tijd van nu is het heel 'normaal' dat je per huishouden 1 of 2 of zelfs nog meer auto's en/of motoren hebt. In 1967, toen ik mijn eerste autootje kocht was dat nog niet zo. Wel veel fietsen en brommers (toen nog zonder helmplicht!), maar veel minder auto's. Na het behalen van mijn rijbewijs in 1964 (of was het 1965?) heb ik de eerste tijd geen auto gehad. Ook mijn ouders hadden geen auto, mijn moeder heeft in 1981 nog haar rijbewijs behaald en een auto gekocht. Mijn vader vond dat maar niets, maar mijn moeder zette door en heeft nog jaren van haar knalrode Ford Escort automaat genoten.

HUUR

Vlak na het halen van mijn rijbewijs heb ik een keer een Simca Aronde gehuurd om met opa Smit (en mijn ouders) naar de begrafenis van tante Gerritje in Zwartewaal te gaan. Tante Gerritje was een oudere zus van opa Smit. Ik herinner me nog de A4 bij Schiphol, wel 4-baans, geen middenbermbeveiliging en lekker rustig...

Later heb ik nog eens een Simca1000 gehuurd om Jannie en Chiel, haar vriend, naar een vakantie-adres in Drente te brengen. Een pittig autootje was dat. In deze periode verplaatste ik me meestal met een brommer. Eerst leende ik vaak de Sparta van mijn vader en daarna had ik een Zündap.

1E AUTO

Ik denk dat het voorjaar 1967 (of laat 1966) geweest is dat we onze eerste auto kochten: een Volkswagen kever van 1958 met een vouwdak (ZG-06-27, een groenachtige kleur). De auto was ongeveer 10 jaar oud en had wat lichte schade en was eigendom geweest van een bedrijf waar mijn zwager Ab Hartendorp werkte. Voor Fl.1000 werd ik de trotse eigenaar. Het was het eerste type met een 'grote' achterruit. 

We hebben het met deze auto ongeveer een jaar volgehouden, toen kreeg ik in Amsterdam een lichte aanrijding (schuld van de ander natuurlijk, die snel doorgereden is). Het frame waaraan de voorwielen zaten was verbogen. We hebben er nog een ander van de sloop onder gezet, maar toen bleek ook de carosserie ontwricht te zijn  op het punt waar een van de vier bouten van het frame in moest. We hebben het vastgelast en zo heb ik nog ongeveer een maand of drie gereden...

De foto's zijn gemaakt tijdens onze huwelijksreis naar Denemarken.

2E AUTO

Dit type was onze 2e kever, bouwjaar 1957 (XG-?-?, groen). Deze had nog geen hydraulische remmen en een ongesynchroniseerde versnellingsbak, dubbel clutchen dus. Dit was het laatste type met een kleine ovale achterruit, hij had ook nog de originele richtingaanwijzers (verlichte armpjes die uitklapten), maar inmiddels waren er wel knipperlichten gemonteerd.

Na ongeveer 2 maanden brak één van de remkabels, rechtsvoor. De VW-garage kon die niet repareren, dus zijn we vanaf toen maar met 3 werkende remmen blijven doorrijden.

Doordat de auto geen rembekrachtiging had en nu 1 remmend wiel miste, moest je echt heel hard op de rem trappen om goed te remmen. Dat ging het beste als je daarbij heel goed het stuur vasthield.

Een vriend van me haalde ook zijn rijbewijs en vroeg of hij een blokje met de auto mocht rijden (met mij er naast). Ik vertelde hem van de remmen en dat hij echt goed het rempedaal moest intrappen... We naderden de Voorstraat in Egmond aan Zee en vlogen zonder te remmen over de kruising. Mijn vriend gilde: "De remmen werken niet!"

Ik heb toen het stuur maar weer overgenomen...

Een paar maanden later waren we op weg naar IJmuiden, Robert in de reiswieg op de achterbank. Achter station Castricum hoorden we een harde knal, ik dacht eerst dat we een klapband hadden. Toen we rook achterin zagen zijn we gestopt en hebben snel Robert er uit gehaald. Het bleek dat een cel van de accu ontploft was en de accu stond in een kever onder de achterbank. Wat zijn we geschrokken en waren we blij dat het allemaal goed afgelopen was!

Na ongeveer 10 maanden wilde hij niet meer van zijn plaats, er was iets kapot in de aandrijving. Zo eindige ook onze 2e kever op de sloop.

3E AUTO

Dit was een Sunbeam Rapier cabriolet, een Engelse auto dus (roomwit, rode kap).

Nadat de kever het opgegeven had wilden we graag een kever cabriolet kopen (2e hands natuurlijk). Dit verhaal is ook te lezen bij het verhaal "De Beverley Hillbillies".

Nu kenden we in die periode iemand die 'verstand' van auto's had en die ons wel wilde helpen. Via een advertentie in de krant vonden we er een in Amsterdam. Samen zijn we daar op af gegaan.

De betreffende auto zag er van afstandje leuk uit, maar helaas was dat van dichtbij een ander verhaal. Bij nadere inspectie bleek het om een z.g. Duitse kneus te gaan. Een wagen geïmporteerd uit Duitsland, die daar in elkaar gereden en vervolgens weer opgelapt was! Dat was dus niets helaas.

"Maar" zei de verkoper, "Ik heb nog een cabriolet staan, een plaatje van een auto voor ongeveer dezelfde vraagprijs en in prima conditie!"

Het bleek om een Sunbeam Rapier te gaan, een sedan en een cabriolet! Hij zag er echt schitterend uit. De auto was roomwit van kleur met rode biezen, had een rode kap en rode lederen bekleding. Een plaatje. En het plaatwerk zag er ook goed uit. Na een proefrit was de deal snel gemaakt en reed ik trots als een aap terug naar IJmuiden, waar we toen nog woonden.

 De dag er op ben ik met onze nieuwe aanwinst naar Den Helder gereden, de auto is daar alleen nooit aangekomen. Tot en met de Velsertunnel ging alles prima, maar gelijk buiten de tunnel was het afgelopen. Een harde klap en een auto die niet verder wilde. Na inspectie bleek één van de zuigerstangen door het carter geslagen te zijn! Reparatie betekende een nieuwe motor er in, waar we op dat moment geen geld voor hadden, dus kwam hij voorlopig stil te staan.

Inmiddels waren we naar Egmond aan Zee verhuisd en op een gegeven moment was de auto verdwenen, iemand had hem gestolen... Een jaar later zag ik hem plotseling staan in het dorp waar we woonden. We snapten er niets van en zijn naar de politie gestapt. De dader was snel opgespoord en die kwam met het volgende ongelooflijke verhaal:

"Ruim een jaar geleden viel het me op dat deze auto al een tijd stil stond. Ik heb geprobeerd te achterhalen van wie de auto was, maar niemand wist het (...). Toen heb ik hem maar meegenomen en heb er daarna een andere motor in gebouwd. Het is nu mijn auto!"

Dat kon hij uiteraard niet hard maken, want hij had geen papieren van de auto, die hadden wij nog. Van de politie kregen we toen de keus: De auto terug en betalen voor de reparatie of laten zoals het was. De man zelf werd niet vervolgd...

We kozen voor de eerste optie en hebben daarna nog ongeveer een jaar plezier van de auto gehad. Vooral bij mooi weer was heerlijk om een ritje langs de kust naar Camperduin maken, met de kap open, ik met pijp en pet achter het stuur, Aukje met een grote hoed op er naast en Robert in een stoeltje achterin! We voelden ons toen de koning te rijk maar ook een beetje de Beverley Hillbillies, een populaire TV-serie uit die tijd. Toen uiteindelijk overal de gaten in de carosserie vielen, hebben we hem maar weer van de hand gedaan.

Op de foto Robert achter het stuur in de Sunbeam.

4e AUTO

Een paar jaar hebben we het toen zonder auto gedaan. Toen een einde kwam aan mijn tijd bij de Marine hebben we toen ons oog laten vallen op een Simca1100 Special (34-90-VA, rood/bruinachtige kleur).

Voor het eerst van mijn leven een nieuwe auto! We waren de koning te rijk en we hebben een aantal jaren veel plezier gehad van deze 3-deurs auto. Een auto die best pittig was voor die tijd, voorzien was van een toerenteller en van verstralers!

Ik herinner me nog dat we met 2 vrienden (Jaap en Hannie Gul) en een imperiaal op dak, vol beladen met 2 tenten en alles wat er bij hoort, 2 weken op vakantie geweest zijn naar Zuid Engeland (Devon en Cornwall).

Alleen hadden in die tijd Franse auto's één probleem, je hoorde ze bijna roesten. Overigens gold dat in die tijd voor bijna alle auto's, behalve Duitse. Daarom hebben we deze leuke auto na een jaar of 4 ingeruild voor een nog leukere auto.

5e AUTO

Dat werd weer een Simca, de 1308GT (58-MP-85, lichtgroen metallic). Deze auto was een slag groter en had 5 deuren en 'wenkbrauwen' op de koplampen. Bovendien konden de ramen van de voorportieren elektrisch bediend worden!

Ook van deze pas een half jaar oude auto auto hebben we veel plezier gehad. Het was ook de eerste auto met een trekhaak voor ons. In de vakantie trokken we er met de Scout Routier, de 'Volvo' onder de vouwwagens in die tijd, op uit.

Op lange afstanden ging de achterbank naar beneden en legden we daar een matras neer, zodat onze 4 kinderen daar lekker konden spelen of slapen onderweg.

We hadden hem denk ik ongeveer een jaar en ik zat in die tijd bij de offshore. Ik maakte toen een trip naar Nieuw Zeeland, waar één van de schepen bezig was met het plaatsen van een booreiland ter hoogte van New Plymouth.

Op een gegeven ogenblik kreeg ik een telefoontje van thuis.  "Is alles goed met je?" vroeg Aukje. Zelf had ze een 'klein probleempje'.

Toen ze met de kinderen op weg was naar het strand in Egmond werd ze na het omslaan van een hoek verblind door de zon en zag een daar geparkeerde auto niet... We hadden voor ca fl2.500 schade, de andere auto was total-loss! Dat kan gebeuren. Toen ik later weer thuis kwam was er niets meer van de schade te zien.

Deze heerlijke auto hebben later ingeruild voor een soortgelijk model, onze 6e auto.

6e AUTO

De 6e auto was een Simca 1307GLS (74-VH-14, geel/oranje). Deze was wat minder luxueus dan de 1308 en had een 1300 motor. Maar ook dit was een heerlijke auto om mee te rijden. We zitten dan nog steeds in het 'vouwwagen tijdperk', dat kon hij makkelijk trekken. Uiteindelijk hebben we de vouwwagen verkocht en daarvoor in de plaats een caravan gekocht, die niet door deze auto getrokken kon worden, dus ruilden we hem in voor de volgende (9e).

 7e AUTO

In de tussentijd was ik bij schoonmaakbedrijf Asito gaan werken, waar ik een bedrijfswagen kreeg, die ook prive gebruikt mocht worden. Dat werd in 1e instantie de Mitsubishi Lancer SW (wit). Hier heb ik maar kort in gereden.  Na een paar maanden werd die ingeruild voor de volgende bedrijfsautoauto.

8e AUTO

Dat werd een splinternieuwe Mitsubishi Galant SW (GS-32-FZ, wit).  Deze kwam in  de plaats voor nr.7, op gas met veel binnenruimte. In die tijd hadden we dus 2 auto's ter beschikking.

Het was een fijne en betrouwbare auto om te rijden, maar toch kon hij qua comfort niet op tegen de 'oude' Simca1307. Helaas heb ik maar 2 jaar bij Asito gewerkt, dus werd de auto ook ingeleverd na die periode.

9e AUTO

We hadden inmiddels een oude maar goede caravan gekocht, een Roller 460. Een caravan die getrokken moest worden door onze nieuwste aanwinst: een Volkswagen Passat TD (JN-85-JZ, zilvergrijs metallic).

Zoals al eerder gezegd kwam deze in de plaats van de Simca1307GLS, vooral ook om dat we over wilden stappen op een caravan Het was een mooie auto, die al snel aardig olie begon te gebruiken en die voor het trekken van de caravan toch wat minder geschikt bleek.

Heuvelopwaarts met de caravan er achter moest al snel de kachel aan en de ramen open omdat de motorkoeling het niet kon bijbenen. Bij elke heuvel die we tegen kwamen was het bingo! Zelfs op het vlakke met veel wind tegen gaf dat problemen. Vermogen genoeg (net aan dat wel), maar de koeling kon het al heel snel niet bijbenen. We hebben zo een aantal keren langs de weg gestaan om de motor te laten afkoelen.

Toch hebben we ook van deze auto veel plezier gehad. Uiteindelijk hebben we hem toch maar ingeruild voor de volgende auto (nr.10).

10e AUTO

Zo komen we terecht bij de Peugeot 505 (PJ-69-PK, donkerblauw). Dit is misschien wel de fijnste auto die we tot nu toe gehad hebben. Een 2 liter motor en op LPG. Wat vooral opmerkelijk was dat ik in het begin met de caravan er achter steeds achterom moest kijken of hij er wel echt aanhing... Het was een dijk van een auto en een sublieme caravan trekker. Met deze auto kon je met de caravan met een gerust hart de bergen in. Bergopwaarts langzamer gaan rijden was nooit nodig!

Wel hebben we een vrij ernstig motorprobleem gehad: Waarschijnlijk door het rijden op LPG hebben we een lekke koppakking gehad wat een aardige duit heeft gekost. Toen de meeste kinderen de deur uit waren hebben we besloten onze caravan te verkopen en een kleintje daarvoor in de plaats te nemen. Hierdoor konden we ook kleiner gaan rijden.

Het was ook de eerste auto die we gehad hebben waarvan het lakwerk nog goed was bij verkoop. Dit gold trouwens ook voor alle andere auto's die hierna volgden.

11e AUTO

De 505 werd ingeruild voor de Peugeot 205 automaat (SG-02-RB, wit). Mede door zijn 1600 motor een heerlijk pittig wagentje. Kort er na hebben we een kleine caravan gekocht, een Sprite300, net een eitje, maar wel 2 meter breed en stahoogte binnen. Met deze combinatie zijn we verschillende keren naar Zuid Frankrijk geweest, wat prima ging.

Ook als was de 205 veel kleiner, het was toch een heerlijke auto om in te rijden, mede dankzij de 3-traps automaat die feilloos zijn werk deed. Toen we naar Nepal vertrokken hebben we hem van de hand gedaan.

 12e AUTO

In 2002 zijn we terug gekomen uit Nepal.

We konden toen van een vriendin van Aukje een Peugeot 309D (ZN-05-KG, zilvergrijs) overnemen. Hij had er wel aardig wat kilometertjes op zitten, maar had wel net een nieuwe brandstofpomp gekregen.

De eerste jaren na onze terugkomst hebben we veel plezier van dit wagentje gehad. We zijn zelfs nog een aantal keren met een (niet te grote) caravan op vakantie geweest.

Het dieseltje liet zich wel nadrukkelijk horen maar heeft ons nooit in de steek gelaten en reed erg zuinig.

13e AUTO

De 13e auto was opnieuw een Peugeot auto uit de 300 serie: de Peugeot 306 sedan XT (XJ-JD-21, zilvergrijs).

Omdat we toch niet meer zoveel kilometers maakten per jaar, was deze weer een 'gewone' benzinewagen.

Ook met deze auto kon makkelijk een 4 meter caravan getrokken worden en ook deze Peugeot was erg comfortabel. Met de mooie roestvrijstalen velgen zag hij er best aardig uit.

14e AUTO

Onze 14e auto werd in 2008 het grotere broertje van de 306, de 406 sedan. Net als de 306 een heerlijke comfortabele auto alleen een slag groter die ook nog eens redelijk goed een caravan kan trekken.

Na een jaar hebben we een LPG G3 installatie in laten bouwen waardoor rijden nu ook een stuk goedkoper is geworden. De kosten daarvoor hadden we er binnen anderhalf jaar uit! We hopen nog minimaal 4 jaar van deze auto te kunnen genieten.

Peugeot 406 sedan  (83-HR-RS, donkerblauw metallic)

 In deze auto hebben we tot maart 2017 gereden. Hij was toen inmiddels 16 jaar oud maar nog steeds erg fijn om in te rijden.

15e AUTO

Nu (2017) rijden we een Peugeot 308, weer op LPG. Hij is niet nieuw meer, maar we voelen ons de koning te rijk en wat nog belangrijker is, Aukje vindt het ook prettig om deze (kleinere) auto te rijden en hij is een stuk zuiniger dan de 406! Hierin hebben we met veel plezier tot begin 2022 gereden,

16e AUTO

Begin 2022 konden we door een financiele meevaller een bijna nieuwe Peugeot 308SW aanschaffen. Een bijna compleet uitgeruste auto met een 3(!)cilinder motor met turbo en pas anderhalf jaar oud. Opnieuw een fijne Peugeot om te rijden en voor het eerst een auto die volgens fabrieksopgave een topsnelheid van boven de 200 km/uur (205) heeft. Ik denk niet dat ik dat ga uitproberen...