Ik realiseerde me recentelijk dat ik op dit moment (2025) al 60 jaar de wegen met een auto onveilig mag maken. Het was tijdens mijn studieverlof voor mijn stuurmansdiploma (3e rang) dat ik het begeerde papiertje behaald heb.

Het rijbewijs was toen nog een (roze) papiertje. Ik was op dat moment gerechtigd om een auto te besturen (al dan niet met een aanhanger) met een totaalgewicht van maximaal 3500 kg.

Het theorie examen was een eitje, ik had het goed geleerd. Het praktijk examen was wat moeizamer. De eerste keer zakte ik met als reden dat ik me niet genoeg aan het overige verkeer aanpaste... De examinator baseerde dat op het feit dat hij binnen de bebouwde kom geen moment gezien had dat ik iets boven de 50 km/u zat. Dat klopte, ik had me keurig aan de maximum snelheid gehouden en voor de veiligheid was ik dus geen moment boven de 50 geweest! Ik snapte de redenatie en ik snapte het ook weer niet, ik vond dit een onrechtvaardig besluit.

De lessen en het examen deed ik in een Opel Record, een vrij royale en populaire middenklasse auto uit die tijd.

In het artikel over onze auto's staat meer info over welke auto's we allemaal gereden hebben. Wat ik niet heb bijgehouden heb is het aantal kilometers dat ik gereden heb, ik schat dat dit bijna een miljoen geweest moeten zijn.

De eerste auto die ik zelfstandig gereden heb was een huurauto, een Simca Aronde om mijn ouders en opa Smit naar Zwartewaal te rijden. De zus van opa (tante Gerritje) was overleden en zo gingen we met de auto naar de begrafenis.

Daarna heb ik in de tijd voor we een eigen auto kochten nog in geleende auto's gereden, een Peugeot 403 en een grote Amerikaan (Chevrolet Impala sedan, compleet met vleugels, zoiets als op de foto!)

Toen ik hier bij stil stond realiseerde ik me ook dat ik eigenlijk slechts een keer een echte aanrijding gehad heb. Ik heb helaas wel eens bij het in- of uitparkeren een paaltje of een kei geraakt (vier keer in 65 jaar hooguit)! Maar een keer heb ik echt in het verkeer een andere auto geraakt. Ik weet nog precies waar: In Amsterdam op de Westerdokstraat, vlakbij het Centraal Station, ik denk dat het het voorjaar in 1968 was. Het was niet druk op straat, het was wel een tijdje droog geweest en die ochtend was er voor het eerst weer wat regen gevallen.

Rechts stonden auto's geparkeerd, de weg was verder vrij. Er kwam me een auto tegemoet die onverwachts van koers veranderde en grotendeels op mijn weghelft terecht kwam. We hadden nog geen mobieltjes in die tijd, dus is de bestuurder waarschijnlijk ergens anders door afgeleid.

Omdat de tegenligger al redelijk dichtbij was schrok ik en trapte op mijn rem en stuurde zover mogelijk naar rechts. Mijn auto (VW Kever) raakte in een slip en raakte met de rechtervoorkant een geparkeerde auto. Ik miste de tegenligger dat wel... ABS had men toen nog niet van gehoord en veiligheisgordels helemaal niet. Het gevolg was dat ik (ondanks de lage snelheid) met mijn voorhoofd tegen de voorruit knalde. Dat leverde een kapotte voorruit en een bebloed voorhoofd op.

De tegenligger die ik door mijn manoeuvre gemist had, was 'vrolijk' doorgereden. Nadat ik van de schrik was bekomen heb ik de schade opgenomen, de voornaamste schade was dat de wielophanging voor verbogen was, het rechtervoorwiel was iets naar achteren verbogen en natuurlijk de kapotte voorruit, maar ik kon er nog mee rijden. Dwars door het centrum van Amsterdam ben ik toen naar de Oude IJsselstraat gereden, waar Aukje's moeder woonde.

Dat was de enige echte aanrijding die ik ooit gehad heb! We hebben later nog wel geprobeerd de auto te repareren, maar dat is nooit goed gelukt helaas. Niet alleen het frame waar de wielen  aan gemonteerd waren was verbogen, maar ook het chassis op de plek waar het frame met bouten vastzat.